ΠΩΣ ΚΥΝΗΓΑ Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ Ο Κρητικός Ιχνηλάτης είναι μια πρωτόγονη φυλή με μορφολογία λαγωνικοειδή, ο οποίος έχει διατηρήση όχι μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του αλλά και τον χαρακτήρα και την τακτική στο κυνήγι. Αναμφίβολα μιλάμε για έναν ιχνηλάτη, και αυτό δέν προκείπτει μόνο από την σημερινή του, κατά τα άλλα εξελιγμένη μορφή, αλλά και από τις μαρτυρίες των αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία τον δείχνουν να κυνηγά τον Αίγαγρο, αλλά και από την προτροπή του Ξενοφώντα για την χρήση του στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Βέβαια το ζήτημα είναι, το πώς κυνηγά σήμερα ο Κρητικός Ιχνηλάτης. Ποιά είναι η τακτική του, ποιές οι δυνατότητες του και ποιά θα πρέπει να είναι η καταλληλότερη χρήση του στην εποχή μας. Αυτά τα ερωτήματα έρχονται αναπόφευκτα εφόσον μιλάμε για μιά νέα ουσιαστικά φυλή της οποίας την τακτική δέν γνωρίζουμε αλλά και επιπλέον όλοι γνωρίζουμε τις σημερινές φυλές ιχνηλατών οι οποίες έχουν φτιαχτεί "κατά παραγγελία" εκτός του Ελληνικού Ιχνηλάτη και οι οποίες λίγο πολύ έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά στην εργασία τους και μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς γίνεται ένα σκυλί με μορφολογία που δέν έχει σχέση με αυτή των γνωστών ιχνηλατών, να ιχνηλατεί.
Ο Κρητικός Ιχνηλάτης είναι μια φυλή σκύλου που, κατά την άποψη μου, θα πρέπει να ήταν ιχνηλάτης ώς προς την εργασία και στην αρχαιότητα και το λέω αυτό διότι δέν μπορώ να φανταστώ ότι οι αρχαίοι Κρήτες θα χρησιμοποιούσαν με επιτυχία ένα αμιγή λαγωνικό (δρόμωνα) σκύλο στην Κρήτη, για να θηρεύσουν άραγε τί; Η Κρήτη είναι κακοτράχαλη και ασφαλώς ήταν και τότε. Άρα θεωρώ απολύτως λογική την επισήμανση του Δρ. Στ. Μπασουράκου για το ότι οι εισαγωγές σκύλων μπορεί να περιελάμβαναν Λαγωνικούς σκύλους αλλά και πρωτόγονους λαγωνικούς μικρομετριόσωμους και ίσως αυτοί οι δυό σκύλοι να έδωσαν τον σημερινό τύπο του Κρητικού Ιχνηλάτη.
Το βέβαιο είναι ότι μετά από 4 χιλιάδες και πλέον χρόνια ο Κρητικός Ιχνηλάτης έχει προσαρμοστεί πλήρως στις συνθήκες της Κρήτης και αυτό κατά την άποψη μου είναι αυτό που τον έφερε μέχρι τις μέρες μας. Η χρήση του στο κυνήγι αποδείχτηκε αποτελεσματική και τον έκανε αχώριστο σύντροφο όχι μόνο των κυνηγών αλλά όλων των Κρητών ακόμα και των γυναικών οι οποίες όταν πήγαιναν στα χωράφια πάντα τον είχαν μαζί τους και ώς σύντροφο-φύλακα αλλά και για τις κυνηγετικές του αρετές. Μπορούσε πάντα να παρέχει στους ιδιοκτήτες του τροφή από θηράματα τα οποία έβρισκε και πολλές φορές συλλάμβανε μόνος του. Δέν είναι λίγες οι αναφορές σκύλων οι οποίοι πήγαιναν στο βουνό μόνοι τους και επέστρεφαν στο σπίτι με το λαγό στο στόμα για να τον παραδώσουν στον ιδιοκτήτη τους. Αυτές οι αναφορές έχουν δώσει την λανθασμένη εντύπωση στους νεότερους να τον θεωρούν Λαγωνικό εφόσον μπορούσε να συλλαμβάνει τους λαγούς, αγνοώντας όμως ότι, ο λαγός μπορεί να συλληφθεί λόγω του δύσβατου της Κρήτης αλλά πρώτα θα πρέπει να ξεφωλιαστεί και αυτό προϋποθέτει μόνο ιχνηλασία.
Επίσης η διατήρηση του μέχρι και σήμερα από τους κτηνοτρόφους αλλά και τους χωρικούς των απομονομένων περιοχών της Κρήτης συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να διατηρηθεί αυτή η φυλή μέχρι τις μέρες μας. Και εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι κτηνοτρόφοι που τον διατηρούσαν και τον διατηρούν δέν το κάνουν για λόγους ποιμενικούς αλλά για λόγους κυνηγετικούς και για λόγους φύλαξης. Η τάση του να προστατεύει το χώρο του και τα υπάρχοντα του ιδιοκτήτη του τον έκαναν απαραίτητο στους κτηνοτρόφους τους οποίους με τα επίμονα γαυγίσματα του ειδοποιούσε οποιαδήποτε ώρα του εικοσιτετραώρου για την παρουσία παρείσακτων αλλά και τυχόν κλεφτών. Ακόμα τα σκυλιά από τους κτηνοτρόφους ήταν και είναι τα καλύτερα κυνηγόσκυλα των οποίων η πώληση έφερνε επιπλέον έσοδα στους κτηνοτρόφους αλλά και γνωριμίες με άνθρωπους των πόλεων σε αυτούς χρήσιμους. Αυτή η τακτική (της εκτροφής και πώλησης για λόγους κυνηγετικούς σε κυνηγούς εύπορους) συνεχίζει και σήμερα με αποτέλεσμα ένας καλός Κρητικός Ιχνηλάτης να φτάνει μέχρι και τα 5-7 χιλιάδες Ευρώ. Είναι όμως ακόμα ένα κίνητρο σοβαρό για τους κτηνοτρόφους οι οποίοι συνεχίζουν να διατηρούν για τον λόγο αυτό δεκάδες σκυλιών. Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο για τις κυνηγετικές αρετές του σκύλου μας.
Πώς όμως ο Κρητικός Ιχνηλάτης συμπεριφέρεται στο κυνήγι. Οι τρόποι κυνηγιού είναι δύο. Ο πρώτος ονομάζεται "Ανεμιστός" και ο σκύλος που λειτουργεί έτσι λέμε ότι πάει "ανεμιστά". Ο δεύτερος είναι η ιχνηλασία.
Η τακτική του κυνηγιού με τον άνεμο "ενεμιστά" γίνεται από όλα τα σκυλιά και οφείλεται στην προσαρμογή του σκύλου μας στο ξηροθερμικό περιβάλον που αναγκάστηκε να ζήσει. Ουσιαστικά είναι η ανάγκη ενός ιχνηλάτη που γνωρίζει ότι υπάρχουν θηράματα μέσα στα πυκνά αλλά δέν μπορεί να τα ιχνηλατίση εξαιτίας της έλλειψης ιχνών πάνω στην ξερή πέτρα και εξαιτίας των μονίμως υψηλών θερμοκρασιών. Αυτή την τακτική υπάρχουν πολλά σκυλιά τα οποία την εφαρμόζουν (εφόσον έχουν μάθει με αυτή) καθ' όλη την διάρκεια της ζωής τους. Άλλα την χρησιμοποιούν μόνο όταν κατά την διάρκεια της ιχνηλασίας, χάσουν τα ίχνη του θηράματος. Είτε έτσι είτε αλλιώς ο σκύλος χρησιμοποιεί την όσφρηση του μυρίζοντας στον αέρα και κοντά στα σημεία που υποθέτει ότι μπορεί να βρίσκεται ο λαγός προκειμένου να τον εντοπίσει από τα υπολείματα της οσμής που ο λαγός θα αφήσει εκείνη την στιγμή αν κάνει την παραμικρή κίνηση μέσα στο θάμνο που βρίσκεται κρυμμένος. Αυτή είναι μια θεαματική τακτική η οποία επιτρέπει στον κυνηγό αλλά και στο σκύλο να κυνηγά το καταμεσήμερο ή το απόγευμα και να έχει επιτυχίες.
Έτσι περιγραφικά μπορούμε να πούμε ότι ο σκύλος που ερευνά "ανεμιστά" το κάνει με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια. Αρχικά μας δίνει την εντύπωση ότι περιφέρεται άσκοπα, μυρίζει τα κλαδάκια, τα περάσματα, που και πού το έδαφος χωρίς να κουνάει την ουρά του ή αν το κάνει, το κάνει πολύ ελάχιστα, διαγράφει κύκλους να επιστρέφει στα ίδια σημεία και αρχίζει να μπαινοβγαίνει επιλεκτικά σε κάποιους θάμνους δίνοντας την εντύπωση ότι κάτι ψάχνει αλλά όχι με σαφήνεια. Στην περίπτωση αυτή η έρευνα δέν κρατάει πολύ και αυτό διότι ο σκύλος δέν καθυστερεί καθόλου μέσα στο καθαρό ή το μονοπάτι που ο λαγός πέρασε αλλά κατευθύνεται άμμεσα στο πυκνό και αν είναι έμπειρος πολλές φορές πηγαίνει κατευθείαν στη φωλιά του λαγού ενθυμούμενος από παλιά τα σημεία που τον είχε ξαναβρεί. Κατά την διάρκεια της έρευνας αυτής είναι πάντα σιωπηλός και προσεκτικός κάθε τόσο σταματά και ελέγχει το χώρο και οπτικά και ακουστικά. Αν κάτι τον δυσκολεύει τότε θα τον ακούσουμε να μουρμουρίζει (όχι γαύγισμα) κάτι σαν παράπονο και θα στραφεί προς το μέρος μας και θα περιμένει την ενθάρυνση μας, αλλά και την προσοχή μας.
Όταν εντοπίσει το θήραμα και η θέση του θηράματος επιτρέπει στο σκύλο την άμμεση εφόρμηση αυτή γίνεται ξαφνικά και βίαια και μαζί ακούμε και τις πρώτες φωνές του. Αν ο λαγός βρίσκεται μέσα σε μεγάλο θάμνο ή βάτο και ο κίνδυνος να διαφύγει απαρατήρητος είναι μεγάλος, τότε βλέπουμε το σκύλο μας να γίνεται ξαφνικά υπερκινητικός να περιστρέφεται γύρω από το σημείο να κουνάει απότομα και σπασμωδικά την ουρά και να ανασηκώντε στα πίσω πόδια για να έχει καλύτερο πεδίο ελέγχου. Αν βεβαιωθεί ότι ο λαγός δέν σηκώνετε τότε η εφόρμηση γίνεται με τέτοια βιαιότητα που πολλές φορές ο θόρυβος από τα σπασμένα κλαδιά είναι τέτοιος και εντυπωσιακός που νομίζεις ότι το σκυλί μπορεί να τραυματιστεί σοβαρά. Η καταδίωξη είναι μανιώδης, ταχύτατη και η φωνή του σκύλου λεπτή διαπεραστική και μακρόσυρτη. Γίνεται τόσο γρήγορα το γαύγισμα που μοιάζει με μονοκόματο ουρλιαχτό. Υπάρχουν πολλά σκυλιά που κατά την στιγμή του ξεφωλιάσματος δέν γαυγίζουν καθόλου αλλά έχουν το νού τους να αρπάξουν το λαγό. Αυτό τα κάνει να μήν γαυγίζουν καθόλου και αρχίζουν μόνο όταν καταλάβουν ότι ο λαγός ξεφεύγει.
Αυτό γίνεται περισσότερο από τα νεαρά άτομα τα οποία νομίζουν ότι μπορούν να πιάσουν το λαγό και από το πάθος τους, που τα τυφλώνει στην κυριολεξία αφοσιώνονται απολύτως στην εφόρμηση χωρίς καθόλου μιλιά. Πολλές φορές τυχαίνει να τραυματίζονται από ξύλα η βράχια στην προσπάθεια τους να εφορμήσουν κατά του λαγού. Μια φορά ένα από τα σκυλιά μου, η Δώρα, εντόπισε ένα λαγό μέσα σε μια σχισμή βράχου ανάμεσα στα ξερά κλαδιά ενός πρίνου (βελανιδιάς) η εφόρμηση ήταν τόσο βίαιη που η τραχειά επιφάνεια του βράχου πάνω στον οποίο χτήπησε το πλευρό της η σκύλα, ξέσκισε στην κυριολεξία σαν ύφασμα το δέρμα το οποίο τραβήχτηκε προς τά πίσω για 30 πόντους. Ούτε το σκυλί συνηδειτοποίησε τί έγινε αλλά ούτε και εγώ, παρά μόνο όταν χτύπησα το λαγό και πήγα να τον πιάσω διαπίστωσα ότι η σκύλα δέν ακολουθούσε, μα έστεκε πιο πίσω τρέμοντας. Την πλησίασα και διαπίστωσα το φοβερό σχήσιμο. Χρειάστηκαν 20 ράματα για να επουλωθεί το τραύμα.
Με αύτη την τακτική τα σκυλιά μας μπορούν να αποδώσουν καλύτερα κατά την περίοδο του κυνηγιού, στους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και πολλές φορές και το Νοέμβριο που οι θερμοκρασίες είναι ακόμα ακραίες αλλά και η γή λόγω της πολύμηνης ξηρασίας έχει μετατραπεί σε ξερή πέτρα. Επιπλέον η σκόνη πάνω στους θάμνους αναγκάζει τα σκυλιά που ιχνηλατούν να φταρνίζονται συνεχώς και να δυσκολεύονται στην ιχνηλασία. Υπάρχουν περιπτώσεις σκυλιών που παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα στα ρουθούνια εξαιτίας αυτής της σκόνης. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο χρήσιμο είναι και για τον σκύλο αλλά και για εμάς αυτή η κυνηγετική τακτική. Χωρίς αυτήν θα ήταν σχεδόν αδύνατον να βρεθούν τα θηράματα αυτά τα οποία ασφαλώς γνωρίζουν και αυτά με την σειρά τους και έχουν προσαρμοστεί στις συνθήκες της Κρήτης. Επιπλέον γίνεται πιο σαφής η αναγκαιότητα αλλά καταλαβαίνουμε καλύτερα και τον λόγο για τον οποίο ένας Λαγωνικός (δρόμωνας σκύλος οπτικού εντοπισμού) θα ήταν απολύτως άχρηστος στην Κρήτη.
Μετά το ξεφώλιασμα ο σκύλος καταδιώκει με μεγάλη ταχύτητα το θήραμα, το οποίο λόγω του κακοτράχαλου του Κρητικού τοπίου αναγκάζεται για να ξεφύγει να τρέχει με μεγάλα πηδήματα από βράχο σε βράχο η με πολλά και μικρά ζικ-ζακ και φροντίζει συνεχώς να βάζει εμπόδια μεταξύ αυτού και του δίωκτη του. Εδώ αναγκαστικά η αναγκαιότητα ελιγμών από μέρους του σκύλου είναι υποχρεωτική διαφορετικά στο πρώτο ζικ ζακ το σκυλί θα γλυστρίσει και θα πέσει. Αλλά ο Κρητικός Ιχνηλάτης έχει προσαρμοστεί και σε αυτό. Έχει μικρύνει το μήκος του κορμού του και είναι ίσο με το ύψος του. Δηλαδή από μακρύς στο σώμα που ήταν ως λαγωνικός (αν ήταν) τώρα είναι τετράγωνος. Έτσι η ικανότητα του στους ελιγμούς είναι εντυπωσιακή. Το σώμα χαμηλώνει η ράχη κυρτώνει και το μόνο που ακούς είναι τα νύχια που χαράζουν τα βράχια στην προσπάθεια τους να κρατηθούν. Εκτινάσεται σαν βέλος με πηδήματα, από βράχο σε βράχο, απότομες αλλάγές κατεύθυνσης, μεταβολές ταχύτητας και πορείας μπρός, πίσω προκειμένου να εγκλωβίσει το λαγό. Ο λαγός δέν είναι χαζός ούτε ανίκανος. Ξαφνικά εκεί που τρέχει με όλη του την δύναμη, ακινητοποιείται στο έδαφος, αφήνει το σκυλί να περάσει από πάνω του και αλλάζει πορεία, αλλά το σκυλί και πάλι πίσω του. Αυτή η μάχη διαρκεί για λίγο και αυτό διότι ο λαγός γρήγορα βρίσκει διέξοδο και χάνεται από "προσώπου γής" ο σκύλος όσο μπορεί συνεχίζει την δίωξη, αλλά και αυτό πάλι, έχει να κάνει με τον χώρο και την θερμοκρασία. Αν ο καιρός είναι δροσερός τότε η δίωξη θα διαρκέσει για αρκετά λεπτά και αν είναι η χειμωνιάτικη περίοδος τότε ο σκύλος μας μπορεί να μας γυρίσει το λαγό (δηλαδή να τον παρακολουθήσει ιχνηλατώντας ενώ αυτός θα κάνει τον προκαθορισμένο κύκλο του για να επιστρέψει στα γνωστά του μέρη). Αν η θερμοκρασία δέν το επιτρέπει τότε η δίωξη αναστέλεται σύντομα και ο σκύλος μας θα επιστρέψει για λίγο να ξεκουραστεί και μέσα σε λίγα λεπτά θα αρχίσει να ψάχνει για άλλο λαγό.
Η τακτική της ιχνηλασίας του Κρητικού Ιχνηλάτη είναι και αυτή θεαματική αλλά και πάλι δύσκολη για τους γνωστούς λόγους. Πρέπει να σημειώσουμε ότι τα σκυλιά που ιχνηλατούν είναι περισότερα και αυτό διότι ο σκύλος ιχνηλάτης προτιμάτε από τον "ενεμιστό" και αυτό διότι σου επιτρέπει καλύτερα να τον παρακολουθήσεις και να προετοιμαστείς. Δέν είναι βέβαια λίγοι αυτοί οι κυνηγοί οι οποίοι φροντίζουν να έχουν σκυλιά που πάνε ανεμιστά αλλά και ιχνηλάτες. Η τακτική στην έρευνα ιχνηλατώντας είναι η γνωστή όπως όλων των ιχνηλατών με την διαφορά ότι ο σκύλος μας δέν ξεκινάει την ιχνηλασία του από το μέρος όπου ο λαγός βρισκόταν την προηγούμενη νύχτα και έπαιζε αλλά κάνοντας ένα γρήγορο περιφερειακό ψάξιμο στά όρια της καθαρής περιοχής ψάχνει να βρεί το σημείο απ' όπου ο λαγός βγήκε από το καθαρό και άρχισε να κατευθύνεται προς την περιοχή που έχει τη φωλιά του. Βεβαίως θα πρέπει να επισημάνουμε ότι εδώ στην Κρήτη οι ανοικτές περιοχές και τα μεγάλα λιβάδια είναι ανύπαρκτα και όπου υπάρχουν κανείς δέν τα κυνηγάει αλλά τα σκυλιά τα κατευθύνουμε άμμεσα στο πυκνό ή στους βράχους. Έτσι η ιχνηλασία κυρίως ξεκινάει το πολύ 100 μέτρα από το σημείο της φωλιάς. Επιπλέον και εξαιτίας της μεγάλης πυκνότητας λαγών οι λαγοί μας δέν διανύουν μεγάλες αποστάσεις την νύχτα (με εξαίρεση την αναπαραγωγική περίοδο) και έτσι γνωρίζουμε ότι ο λαγός βρίσκεται κάπου τριγύρω από το σημείο όπου ο σκύλος μας άρχισε να τον Ιχνηλατεί.
Αρχικά η έρευνα είναι γρήγορη και γίνεται με σχεδόν τροχασμό, μόλις τα ίχνη γίνουν εντονότερα τότε ο σκύλος σταματάει τον τροχασμό και σχεδόν ακουμπώντας τη μύτη στο έδαφος αρχίζει να ρουθουνίζει έντονα αλλά όχι με θορύβους σαν παφλασμούς που ακούμε σε άλλους ιχνηλάτες. Περισσσότερο σαν να φυσά προς τα έξω τον αέρα που περιέχουν τα πνευμόνια του. Αρχίζει να κουνάει την ουρά αρχικά αργά και ποτέ δέν γαυγίζει (μαχίζει) τα ίχνη (σκάρμη). Συνεχίζει προς την κατεύθυνση που πήρε ο λαγός και με αργές και προσεκτικές κινήσεις περνάει ανάμεσα από τους αγκαθωτούς θάμνους προσπαθώντας να γίνει όσο μπορεί πιό αθόρυβος. Όσο πλησιάζει στο σημείο η προσοχή του εντύνεται το κούνημα της ουράς αυξάνεται και οι στάσεις και παρατηρήσεις του χώρου γίνονται πιό συχνές. Που και πού στρέφει το κεφάλι προς το μέρος μας και κοιτάζει αν τον παρακολουθούμε. Αν στην πορεία του βρίσκεται κάποια συστάδα μεγάλη από θάμνους σηκώνει την μύτη στο αέρα και την ελέγχει με την όσφρηση από μακριά, κατόπιν συνεχίζει, 3-4 μέτρα πρίν τη φωλιά του λαγού, η ιχνηλασία σχεδόν διακόπτεται, έχει ήδη καταλάβει ότι κάπου μπροστά του βρίσκεται και με γρήγορες κινήσεις, μία η μύτη στο έδαφός και μιά η προσοχή στο χώρο, πλησιάζει, η ουρά τώρα θυμίζει ζβούρα, ξαφνικά και χωρίς περιστροφές η εφόρμηση γίνεται ακαριαία και με μεγαλή δύναμη.
Λαγός και σκύλος εκτινάσονται στο χώρο και προς στιγμή νομίζεις ότι τον έχει μέσα στα δόντια, ο λαγός όμως πονηρός με μικρά άλματα και ενναλαγές πορείας προσπαθεί να ξεφύγει και το καταφέρνει είτε μπαίνοντας από θάμνο σε θάμνο είτε αλλάζοντας συνεχώς πορεία. Η φωνή του σκύλου ακούγεται μακρόσυρτη διαπεραστική και σιριχτή, μοιάζει σαν θρήνος σαν παράπονο λες και θέλει να πεί φεύγειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι. Έδώ χρειάζεται προσοχή και ψυχραιμία διότι το σκυλί μας, ναι μέν μπορεί προς στιγμή να του ξεφεύγει ο λαγός αλλά πολλές φορές κόβωντας του πορεία από το πλάι μπορεί και πάλι να βρεθεί από πάνω του. Αυτό διαρκεί για λίγο και όσο υπάρχει οπτική επαφή με το θήραμα αν το χάσει απο τα μάτια του τότε συνεχίζει την Ιχνηλασία και πάλι σιωπηλά αλλά με μεγαλύτερη ταχύτητα από την αρχική ιχνηλασία. Αν το σκυλί είναι έμπειρο και ο καιρός κατάλληλος η πιθανότητα να τον ξαναβρεί είναι μεγάλη και ξαφνικά θα τον δείτε να τον ξαναφέρνει πίσω πολλές φορές από το ίδιο μονοπάτι. Αν ο καιρός είναι πολύ ζεστός τότε το πιθανότερο είναι μετά από 500-1000 μέτρα να τον παρατήσει. Το κάνει περισσότερο, κατά την γνώμη μου, διότι γνωρίζει ότι είναι δύσκολο να τον ξαναβρεί αλλά και ακόμα επειδή ξέρει ότι σε λίγο θα βρεί κάποιον άλλον. Ακόμα θεωρώ ότι με την προσαρμογή στο περιβάλον ο σκύλος έχει μάθει να διαχειρίζεται τις δυνάμεις του και δέν τις σπαταλά άσκοπα. Ακόμα θα πρέπει να πούμε ότι τα σκυλιά μας χρησιμοποιούν τόση ενέργεια κατά το ξεφώλιασμα και την δίωξη που είναι πρακτικά αδύνατον να καταδιώξουν για ώρες όπως κάνουν άλλοι ιχνηλάτες (Ιούρα. Ελληνικός Ιχνηλάτης) το λαγό, έτσι περιορίζονται, όπως είπαμε και πρίν, σε αυτό που το περιβάλλον, τους επιτρέπει.
Την ίδια τακτική ακολουθούν και άλλοι ιχνηλάτες οι οποίοι έχουν έρθει στην Κρήτη, έχουν πρσαρμόσει την ιχνηλασία αλλά και την δίωξη τους στο ξηροθερμικό κλίμα μας αλλά και το γαύγισμα στα ίχνη υποχρεωμένοι από την ξερή γή να είναι λιγότερο θορυβώθης και περισσότερο προσεκτικοί. Πολλοί από αυτούς έχουν μάθει να ψάχνουν τους λαγούς πάνω στα βράχια και μέσα στις τρύπες σαν να ήταν Κρητικοί Ιχνηλάτες και αυτό εντυπωσιάζει αλλά μελετώντας καλύτερα το περιβάλλον και το κλίμα θα δούμε ότι τελικά ο σκύλος συμπεριφέρεται όπως η φύση θα τον αναγκάσει. Αυτό ασφαλώς δέν συμβαίνει μόνο με τα σκυλιά αλλά και με τα θηράματα και με τους ανθρώπους. Όποια από τις δυο και αν είναι η τακτική του ιχνηλάτη μας αξίζει τον κόπο να την γνωρίσουμε και να την απολαύσουμε, είναι κυνηγετικές πρακτικές απόλυτα προσαρμοσμένες στον τόπο μας αλλά και στην κυνηγετική μας τακτική. Επιπλέον έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτόγονο Ιχνηλάτη ο οποίος συμβιώνει μαζί με τον άνθρωπο για χιλιάδες χρόνια και έχει δώσει τα καλύτερα αποτελέσματα.
Σίγουρα δέν είναι τυχαία η φήμη του, η οποία διασώζεται μέχρι και σήμερα. Εμείς αυτό που μένει να κάνουμε είναι να αφοσιωθούμε στην καλλιέργεια του ώστε με την επιλεκτική αναπαραγωγή να μας δώσει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Αλλά και ώς κυνηγοί θεωρώ ότι θα πρέπει να δώσουμε όλη μας την γνώση και την τέχνη προκειμένου αρχικά να κατανοήσουμε τον θησαυρό που έχουμε στα χέρια μας και στην συνέχεια να τον αξιοποιήσουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο καλός κυνηγός φτιάχνει τον καλό σκύλο και όχι ο σκύλος τον κυνηγό. Αν κοιτάξουμε την χρήση των σκύλων γενικότερα θα δούμε ότι το ίδιο σκυλί που εμείς χρησιμοποιούμε γαι το κυνήγι ο αστυνόμος το εκγυμνάζει για τα ναρκωτικά, ο διασώστης για να βρίσκει τους εγκλωβισμένους, ο τυφλός για να τον οδηγεί, ο νοικοκύρης για να του φέρνει τις παντόφλες ή την εφημερίδα και ο σωστός δάσκαλος για να κάνει τον κινηματογραφικό αστέρα. Ουσιαστικά έχουμε στα χέρια μας ένα πολύτιμο σύντροφο ο οποίος κουβαλάει μέσα του την ικανότητα να κατανοεί περίπλοκες πράξεις και ιδέες και να μπορεί να τις πραγματοποιεί. Αφοσιωθείτε λοιπόν στην σωστή εκγύμναση με υπομονή και επιμονή και να είστε βέβαιοι ότι η προσπάθεια σας θα ανταμοιφθεί. Νομίζω ότι είναι καιρός να πάψουμε να ζούμε με το όνειρο του υπερσκύλου που κάποτε θα πέσει στα χέρια μας και ίσως να είναι προικισμένος με όλες τις χάρες από την φύση και ίσως χωρίς πολλούς κόπους θα μας δώσει τα μέγιστα. Αυτά τα σκυλιά είναι λίγα και είναι αποτέλεσμα συστηματικής καλλιέργειας - δουλειάς αλλά και συστηματικής εκγύμνασης - κόπου, από μέρους των ιδιοκτητών τους. Ακόμα δέν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όσο σπάνια είναι τα σκυλιά τα ανεπίδεκτα μαθήσεως αλλό τόσο σπάνια είναι και τα σκυλιά φαινόμενα.
Ασφαλώς θα έχουμε και αποτυχίες, όμως ποτέ οι αποτυχίες δέν θα πρέπει να γίνονται αφορμή για να τα παρατάμε, αντίθετα θα πρέπει να είναι η αιτία για μια νέα αρχή. Εξάλλου κυνήγι δέν είναι να πάμε στο βουνό και να θηρεύουμε διάφορα θηρεύσιμα είδη. Κυνηγί είναι όνειρα, κυνήγι είναι προσπάθεια, κυνήγι είναι αγωνίες, κυνήγι είναι οι ιστορίες, κυνήγι είναι οι εμπειρίες, κυνήγι είναι οι αποτυχίες , κυνήγι είναι οι επιτυχίες, είναι η ανατροφή του κουταβιού μας, η σχέση μας μαζί του, οι επιτυχίες του και οι αποτυχίες του. Όλα αυτά και πολλά ακόμα συνθέτουν την γενικότερη αγάπη μας με την φύση που συνοψίζεται στο φύση-σκυλιά-κυνήγι-αναμνήσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι τα σκυλιά και τα κυνήγια είναι δώρα των θεών προς τους ανθρώπους τα οποία τα έδωσαν πρώτα στο κένταυρο Χείρωνα του έμαθαν πώς να τα χρησιμοποιεί και του έδωσαν την εντολή να τα μάθει στους ανθρώπους. Άρα και μείς τα μάθαμε από κάποιους, ας τα διδάξουμε σωστά και ας τα βελτιώσουμε, πάλι για δική μας τέρψη.
